داستان پدرخوانده یک اشکال زیاد داره.
1- سر اسب رو می‌برن نه سروصدایی نه چیزی هیچ‌کس هیچی نمی‌فهمه. سر اسب رو می‌ندازن تو رختخواب یارو طرف متوجه نمی‌شه. تازه وقتی متوجه می‌شه که می‌بینه جاش خیسه. بگذریم از این که چه جوری یواشکی وارد خونه شدن. یعنی آدم به این گندگی نباید چهار تا نوکر و کلفت داشته باشه؟
2- دون کورلئونه بدون محافظ میره مغازه میوه بخره و فقط اون پسر ببوش همراهشه. مگه میشه آدم به این کلفتی دشمن نداشته باشه و بدون محافظ بره بیرون.
3- مایکل همراه اون دو نفر برای مذاکره میره رستورانی خارج شهر. اسلحه رو براش تو دستشویی کار میذارن (کاری نداریم که چه جوری طرف می‌دونسته دستشویی اونجا فلاش تانک بلند داره و کاری هم نداریم که چه جوری فهمیدن محل قرار کجاست)، ولی چهار نفر از اعضای خانواده قبلش به صورت ناشناس نمیرن اونجا که مراقب اوضاع و مایکل باشن.
4- دون کورلئونه تو بیمارستان بستری شده. بعد مایکل میره اونجا می‌بینه هیچ تنابنده‌ای اونجا نیست. مگه میشه خانواده به این کلفتی این قدر راحت تن به دستور پلیس بدن و اونجا رو خلوت کنن. حداقل می‌تونستن بیرون بیمارستان کشیک بدن که. ولی دریغ از یک نفر.
5- وقتی سران خانواده‌ها با هم جلسه دارن، یکی از سران میگه بریم تو کار مواد مخدر. بعد دون کورلئونه میگه درست نیست مواد مخدر به مردم بفروشیم، خدا رو خوش نمیاد. آخه کدوم مافیایی وجدان داره که حالا این داشته باشه؟
6- آخر فیلم بدتر از همه. اونجا که مایکل دستور میده سران بقیه خانواده‌ها رو ترور کنن. یعنی سران خانواده‌های مافیایی نباید دو تا محافظ داشته باشن؟
... و خیلی چیزهای دیگه.
عجبا! حیرتا!